... تو به قدر کفایت به خود رنج داده ای که سرنوشت انسانیت را از یاد ببری. تو دیگر ساکن سیاره ای سرگردان نیستی. تو هیچ پرسش بی جوابی از خود نمی کنی. تو یکی از آن جاخوش کردگان حقیر شهر تولوزی. هنگامی که هنوز فرصتی باقی بود کسی شانه هایت را نگرفته و تکانت نداده است. اکنون گلی که تو را سرشته خشکیده و سخت شده است و از این پس هیچ چیز در وجود تو نخواهد توانست آهنگساز خفته یا شاعر یا کیهان شناسی را که چه بسا زمانی در تو بود بیدار کند.
زمین انسانها - سروش حبیبی - انتشارات نیلوفر - |صفحه‌ی 23 |
... قضیه ی زندگی درونی آدم ها هم از همین قرار است. امروزه روز هر کسی می تواند از خیلی چیزها با خبر باشد. لعنت به شیطان، من چه طور می توانم به وکیل مدافعم ثابت کنم که با خواندن آثار یونگ به غریزه ی آدم کشی خود پی نبرده ام، که مارسل پروست حسادتم را به من نشناسانده است، که اسپانیا را همینگوی، پاریس را ارنست یونگر، سوییس را مارک تواین، مکزیک را گراهام گرین به من معرفی نکرده است، که با خواندن آثار برنانو پی نبرده ام که از مرگ می ترسم، که با مطالعه ی آثار کافکا احساس به مقصد نرسیدن خود را کشف نکرده ام و بسیاری از چیزها را از توماس مان نیاموخته ام؟ ...
اشتیلر - ماکس فریش - علی اصغر حداد - نشر ماهی - |صفحه‌ی 184 |
با خود میگفت: « زندگی با بی خبری از این که کی هستم و چرا هستم ممکن نیست، دانستن این راز از من ساخته نیست. در نتیجه زندگی برایم میسر نیست.
در لحظه ای از ابدیت، در میان ماده ای بینهایت، در نقطهای از فضای بیکران حباب کوچکی پدید میآید و لحظهای میپاید و بعد میترکد. من همین حبابم. »
آنا کارنینا |جلد دوم| - لئون تولستوی - سروش حبیبی - انتشارات نیلوفر - | صفحه‌ی 963 |
«هنوز جر و بحث بسیار شدیدی را که بین پدرم و یک مرد صهیونیست درگرفت به خاطر دارم. این مرد برای جمع آوری پول به نفع اسراییل به خانهی ما آمده بود، و پدرم از صهیونیسم نفرت داشت. حتی فکر وجود چنین مشربی به نظرش احمقانه میرسید. بازخواهی سرزمین فلسطین پس از دوهزار ساله به نظرش همان قدر بی معنی میرسید که مثلا ایتالیاییها خواستار پس گرفتن آلمان باشند، چرا که زمانی نیروهای روم باستان آن را اشغال کرده بودند. می گفت که تنها پیامد چنین ادعایی خونریزی دائمی است. زیرا یهودیان باید با همهی جهان عرب درافتتد . و از این گذشته، بیت المقدس چه ربطی به او داشت که اهل اشتوتگارت بود.»
از کتاب «دوست بازیافته» اثر فرد اولمن به ترجمه مهدی سحابی | نشر ماهی
«او تا به جاویدان موجودات نو میآفریند. آن چه اینک هست، هیچگاه نبوده است، و آن چه بوده است، دیگر هرگز باز نمیگردد ـ همه چیز نو است و با این حال پیوسته همان است که بود.»
طبیعت - یوهان ولفگانگ فون گوته - از «رنجهای ورتر جوان» - به ترجمه محمود حدادی - نشر ماهی
«جهان خوردم و کارها راندم
و عاقبت کار آدمی مرگ است»
تاریخ بیهقی ( از قول حسنک وزیر )
تکه هایی از صفحات و جملات و لغات که جا میماند ردشان چون خاکستریدودی که نیاز به زمان دارد برای محو شدن. اندکی بیشتر ...
